NC18} X me my playboy (chanhun exo) ตอนที่ 5

   นายแบบร่างบางอย่างโอเซฮุนลอยหวื๋อโดยฝีมือคนเป็นสามีหลังจากก้าวเข้ามาภายในคอนโดหรูเพียงไม่กี่ก้าวก่อนจะถูกวางลงบนโซฟาตัวยาว

    หลังจากถ่ายงานเสร็จและการมีเซ็กซ์กันเงียบๆภายในห้องแต่งตัวก็ยังไม่พอใจกับความต้องการของคนทั้งคู่เพราะเป็นเพียงแค่การผลัดกันเปลี่ยนชุดที่เปียกปอนกันไปมาแม้ทั้งคู่จะสู่สมกันไปครั้งหนึ่ง คนที่เป็นนายแบบก็ไม่อยากให้เสียชื่อหากมีคนมาพบเห็น เลยให้สัญญาว่ากลับคอนโดจะให้กกกอดเสียยกใหญ่

    แล้วโอเซฮุนก้ไม่ใช่คนผิดสัญญาเสียด้วยสิ


CUT
    

    ไม่เพียงแต่ปาร์คชานยอลจะอดกลั้นกับความเย้ายวนของร่างบางไม่ไหว โอเซฮุนก็คงเช่นเดียวกัน เพราะเรียวขาของคนเป็นภรรยากอดเอวสอบมาแนบชิดกับสะโพกมนยกขึ้นร่อนจนทำให้อวัยวะเสียดสีถูไถคนร่างสูงที่ยืนคร่อมประกบ 

    ปาร์คชานยอลไม่อาจหลุดสายตามองร่างบางตรงหน้าเผยอปากหลับตาพริ้มอยู่อย่างนั้นยิ่งทำให้ร่างสูงพอใจกับตอนที่หยอกล้ออีกคนด้วยการแกล้งกระแทกส่วนอ่อนไหวนั้นใส่แม้ว่าจะยังไม่ถูกปลดเปลืองเสื้อผ้าสักชิ้นเลยก็ตาม

    เสื้อเชิ้ตสีขาวบนเรือนร่างของโอเซฮุนดูไร้ความหมายเมื่อปาร์คชานยอลปลดกระดุมทีละเม็ด
   
    ไม่ทันให้ปลดเปลืองกระดุมอีกสองเม็ดล่าง สมาร์ทโฟนกลับสั่นเตือนเป็นสายเรียกเข้าจากใครสักคนที่ปาร์คชานยอลคิดว่าช่างขัดจังหวะเสียจริง 

   ในขณะที่ร่างสูงหยิบสมาร์ทโฟนออกจากกระเป๋า ภรรยาตัวแสบก็พลิกให้ร่างสูงอยู่ใต้อาณัติ โอเซฮุนตอนนี้คงต้องการปาร์คชานยอลเสียมากกว่าสิ่งอื่นใด

    เสื้อเชิ้ตของคนเป็นผู้บริหารบริษัทใหญ่ถูกปลดเปลืองออกจากร่างก่อนที่โอเซฮุนจะโน้มตัวเลียไปตามร่องกล้ามหน้าอกแล้วลงต่ำเรื่อยๆ

    สมาร์ทโฟนที่อยู่ในมือของร่างสูงสายดับไป ก่อนจะเรียกขึ้นมาอีกครั้ง คิ้วเรียวของคนที่กำลังจะถูกปรนเปรอขมวดตึงแต่ก็ทำได้เพียงรับสายของโดคยองซูเพียงเท่านั้น

    "อา.. คยองซูอา" แม้แต่ตอนที่รับโทรศัพท์ ปาร์คชานยอลยังไม่กล้าที่จะละสายตาจากร่างบางที่นั่งแทรกระหว่างขาของเขา โอเซฮุนทำโทษที่คนเป็นสามีรับสายศัตรูหัวใจด้วยการใช้ฟันกัดซิปแล้วรูดลงก่อนจะใช้ปลายลิ้นเลียดุ้นแข็นขื่นที่กำลังพองตัวภายใต้กางเกงในชั้นดี

    "พี่ไม่.. อึก ..พี่ไม่ว่าง" 

    โอเซฮุนแมวป่าจอมยั่วสวาทตอนนี้ดูดีเสียจนต้องพ่นคำโกหกลงสาย เพราะริมฝีปากกระจับนั่นคาบกางเกงในที่เหลือเป็นปราการชั้นสุดท้ายของปาร์คชานยอลลงจนเรือนร่างกลางกายผงาด

    เรียวลิ้นสะกิดส่วนยอดเป็นเชิงแกล้งคนร่างสูงที่ยังไม่ยอมปล่อยโทรศัพท์ในมือก่อนจะครอบครองทั้งโพรงปากแต่ได้เพียงครึ่งท่อนเท่านั้น

    "อ่าห์.."

จ๊วบ

    ร่างสูงหลุดครางเมื่อร่างบางดูดดุนแกนกายของตนจนเกิดเสียง และยิ่งทำปาร์คชานยอลสติแตกไปกว่านั้นคือเรียวลิ้นโลมเลียไปทั่วทั้งลำดุจกับว่าเป็นไอศกรีมรสโปรดปราน 

    "ไว้โทรกลับนะ" สายถูกตัดทิ้งและเจ้าของสมาร์ทโฟนไม่ลืมที่จะปิดเครื่องก่อนจะโยนลงบนพื้นพรมอย่างไม่ใยดี เมื่อเทียบกับเซฮุนตอนนี้ ต่อให้เขาต้องพังโทรศัพท์หรือซื้อเครื่องใหม่เป็นสิบๆเครื่อง ปาร์คชานยอลก็ยอม

    โอเซฮุนถูกฉุดขึ้นคร่อมตักอีกคน ปาร์คชานยอลหมดความอดทนกับแมวจอมยั่ว กางเกงที่ร่างบางสวมใส่ดูเกะกะเสียจนชานยอลต้องดึงลงให้พ้นเรียวขาไปพร้อมกับกางเกงชั้นใน

    สะโพกมนกลมกลึงทั้งสองข้างถูกร่างสูงบีบขยำก่อนร่างบางด้านบนจะถูกเร่งเร้าด้วยการใช้ส่วนอ่อนไหวถูไถไปกับร่องรัก

    "อื้ม.. อ่าห์" โอเซฮุนหลับตาพริ้มพร้อมกับครางด้วยความพอใจ แต่ไม่วายที่จะสนองด้วยการร่อนสะโพกมนเสียดสีกับแกนกายแข็งขื่นตอบ

    ปาร์คชานยอลปรือตามองร่างบางที่ดูต้องการเขามากเสียจนร่างสูงอดที่จะสอดแทรกส่วนหัวแกนกายเข้าช่องทางรักค้างไว้ก่อนจะถอนออกเป็นการแกล้งไม่ได้

    ชานยอลหัวเราะหึเมื่อเซฮุนซบลงกับลาดไหล่ก่อนจะทุบหัวไหล่คนขี้แกล้ง ทำไมปาร์คชานยอลจะไม่รู้ว่าเซฮุนอยากมากแค่ไหน แต่ในตอนที่เซฮุนกำลังจมดิ่งกับเรื่องอย่างว่ามันร้อนแรงและน่ารัก ปาร์คชานยอลก็อยากแกล้งคนจอมยิ่งให้ร้องขอความช่วยเหลือจากร่างสูงเสียบาง

    "ไหน ตัวแสบ.. ลองขอพี่ดีๆซิ" ปาร์คชานยอลกระซิบความต้องการของตนเอง คนจอมหยิ่งกัดปากฉับก่อนจะส่ายหน้า 

    "งั้นพี่ไป.." ปาร์คชานยอลทำท่าว่าจะลุกขึ้นแต่คนที่นั่งอยู่บนตักกลับรั้งด้วยการใช้เรียวขากอดไว้แน่นก่อนจะช้อนตามอง

    "อย่าไปนะ พี่ชานยอล" เจ้าของชื่อที่โอเซฮุนเอื้อนเอ่ยแพ้ลูกอ้อนโดยสมบูรณ์แบบกับสรรพนามที่แทบจะไม่ได้ยินจากปากกับพวงแก้มแดงบ่งบอกว่าอีกคนพังทลายความหยิ่งผยองของตัวเองลง 

    เรือนร่างขาวผ่องใช้เข่ายืนกับโซฟา มือบางทั้งสองข้างทาบไว้กับหน้าท้องลอนกล้ามก่อนจะขยับไหวเอวร่อนบนตัก

    "นะ.."

    ถ้าปล่อยให้โอเซฮุนจอมยั่วนี่อ้อนเขาต่อไป ปาร์คชานยอลคงกลายเป็นคนตายด้านในเรื่องเซ็กซ์ 

    ทั้งๆที่อยากกระแทกร่างบางตรงหน้าให้เข็ด ปาร์คชานยอลกลับเลือกที่จะใช้นิ้วเบิกทางเพราะกลัวว่าจะเจ็บ แกนกายชูชันพองอย่างเต็มที่ยิ่งกว่าทุกครั้งที่เคยเป็นมาคงทำให้ร่างบางเจ็บถ้าหากเขาสอดใส่โดยไร้สารล่อลื่น

    "อื้อ.."

    ชานยอลมองใบหน้าของคนเป็นภรรยาที่ตอนนี้ดูดียิ่งกว่าปกติกัดปากหลับตาพริ้มในยามที่เขาสอดนิ้วทั้งสามก็หลุดเสียงครางเสียยกใหญ่

    "อยากแล้ว.." โอเซฮุนคงอยากจะทำให้ปาร์คชานยอลสติแตกจริงๆ เพราะใบหน้าที่ช้อนตามองกับเสียงกระเส่า ยิ่งทำให่ปาร์คชานยอลอยากกระแทกเสียให้หนัก "อยากให้สอดใส่แล้ว"

    ไม่รอให้โอเซฮุนอ้อนไปมากกว่านี้ เรือนร่างยกส่งแกนกายกระแทกเข้าช่องทางรักสุดลำจนร่างบางหวีดลั่น

    จะว่าปาร์คชานยอลเป็นคนเห็นแก่ตัวก็ได้ ที่เอาแต่กระแทกอย่างรุนแรงจนร่างบนตักโยกย้ายไปตามแรงโดยไม่สนใจเสียงครางระงมบ่งบอกถึงความเจ็บเลยสักนิด 

    ปาร์คชานยอลความอดทนต่ำ..

    และอดทนกับความยั่วยวนของโอเซฮุนมามากพอแล้ว
    
    "อ่าห์.. ซี๊ดดด" ปาร์คชานยอลซูดปากครางอย่างพึงพอใจกับแรงรัดที่อีกคนมอบให้ ร่างสูงก็ยิ่งดุนดันให้ลึกขึ้นเท่านั้น 

    โอเซฮุนอ่อนปวกเปียกจนต้องยกมือโอบรอบคอเพื่อนเป็นฐานความมั่นคง แต่ด้วยความหยิ่งผยองหรือเพราะอารมณ์ที่ยากต่อการควบคุมทำเอาเจ้าของร่างร่อนเอวไปมาสวนแรงกระแทกดุดันของเสือป่าที่นั่งอยู่ด้านล่าง

    มือหนาเลื่อนมาบีบกระชับรอบเอวบางลอนกล้ามอ่อนๆ ปาร์คชานยอลมองภาพที่โอเซฮุนอ้าเรียวขากว้าง ยกลำตัวขึ้นลงกระแทกความเป็นชายของตนไม่หยุด กระดุมสองเม็ดสุดท้ายบนเสื้อเชิ้ตสีขาวที่ไม่ได้ถูกถอดออกทำให้เผยเรือนร่างครึ่งซีก กับยอดอกสีชมพูเด่นชูชันตกหน้าทำคนร่างสูงอดใจไม่ไหวที่จะตวัดลิ้นเลียจนเปียกชื้นก่อนจะใช้ฟันคมงับเข้าทำเอาโอเซฮุนสะดุ้ง เผลอรัดร่างที่เชื่อมกันเสียเต็มแรง 

    "อ่อออห์... เซฮุนนา" ปาร์คชานยอลคงพอใจไม่หยอกจนต้องเร่งจังหวะ โอเซฮุนเงยหน้าครางในตอนที่แกนกายคับพองกระแทกจุดกระสันไม่หยุด

    ท่อนแขนแกร่งโอบเอวบางของคนบนตักจนแนบชิดพอที่จุดอ่อนไหวและเรือนร่างเสียดสีกันไปมา ปาร์คชานยอลปลุกเร้าโอเซฮุนด้วยการหอบครางเสียงกระเส่าปนกับชื่ออีกคนไม่หยุด 

    น้ำขุ่นขาวภายในร่างพวยพุ่งและส่งผ่านแกนกายเข้าสู่ร่างบางเต็มๆจนล้นทะลักออก เช่นเดี๋ยวกับโอเซฮุนที่ปลดปล่อยความต้องการเต็มหน้าท้องอีกคน 

    เรียวนิ้วของคนบนตักป้ายกับน้ำรักบนกายร่างสูงก่อนจะยกขึ้นชิม ชานยอลทนมองภาพยั่วยวนนั้นไม่ได้จนต้องดึงนิ้วอีกคนมาอมแล้วชักเข้าออกช้าๆ เรือนร่างของโอเซฮุนชื้นเหงื่อไม่ต่างกับปาร์คชานยอล เรียวลิ้นไล่เลียจากก้านนิ้วไปจนถึงกระดูกไหปลาร้าที่เป็นร่องอย่างชัดเจน

   "ไม่พอ.." ปาร์คชานยอลเอ่ยตามความรู้สึกที่ยังต้องการไม่หมดไปก่อนจะเริ่มเลียลำคอระหงอีกครั้ง 

   โอเซฮุนคิดว่าไม่ต้องตอบ แต่การกระทำสามารถบอกได้เป็นอย่างดีว่า โอเซฮุนคนนี้ 

   'ไม่พอ' เช่นกันกับคนเป็นสามี

   ไม่ปล่อยให้โอเซฮุนครางอื้ออึงมากนัก ปาร์คชานยอลอุ้มร่างบางเข้าห้องในขณะที่ร่างทั้งสองยังเชื่อมกันอย่างแนบชิดก่อนจะวางลงกับเตียงหลังกว้างและต่างคนต่างก็เร่งเร้าด้วยความต้องการของการและกันไม่หยุด

    ถ้าถามว่าเมื่อไหร่ 'ความต้องการ' ของคนทั้งสองจะหมดไป คำตอบก็คงมีเพียงคำตอบเดียว คือ

    'ไม่มีวันหมด'